Συχνά η λεξούλα που βγαίνει από τη μικρή μου είναι μαμά "μαμ"! Μη βιαστείτε να πιστέψετε ότι είναι ένα μωρό στρουμπουλό, σαν μπαλίτσα που κυλάει! Μπορεί να λέμε πολλές φορές την ημέρα "μαμ" και να δείχνουμε με το χεράκι μας κάτι που τρώγεται η αλήθεια όμως είναι ότι μέχρι σήμερα που είναι 14 μηνών ολοκληρωμένο γευματάκι δεν έχουμε κάνει, να σημειώσουμε βέβαια ότι θηλάζουμε! Σαν παιδάκι είναι η μικρή μου σταλίτσα και εγώ μια μαμά που ανησυχεί. Επειδή πιστεύω ότι πολλές από εμάς είμαστε στην ίδια θέση θα σας πρότεινα να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο¨
Συνοπτικά σας αναφέρω τα εξής σημεία που αναφέρει ο παιδίατρος κ. Παπαβέντσης:
- Δεν ακολουθούμε άκαμπτο πρόγραμμα φαγητού,
- Εκμεταλλευόμαστε το μιμητισμό των παιδιών,
- Αφήνουμε το παιδί να παίξει με το φαγητό,
- Παίζουμε με τη σύσταση των γευμάτων και δημιουργούμε μεγάλη διατροφική ποικιλία,
- Δεν το πιέζουμε,
- Κάθε παιδί είναι μοναδικό, οπότε δεν τρώνε όλα την ίδια ποσότητα ή τις ίδιες γεύσεις.
Από την εμπειρία μου μπορώ να σας πω ότι ως μαμά πέρασα από όλα τα στάδια στην αρχή και κυρίως όταν και δεν έτρωγε αλλά και μου πετούσε το φαγητό, τσίριζα - φώναζα της μικρής όμως δεν ίδρωνε το αυτί! Μετά την πίεσα αλλά και πάλι το στόμα μας το σφραγίζαμε! Είδα όμως ότι της αρέσει να παίζει με το φαγητό της και να προσπαθεί να χρησιμοποιήσει κουτάλι και πιρούνι όπως εμείς οπότε πλέον την αφήνω να κάνει αυτό που θέλει! Έτσι με πολύ παιχνίδι τρώμε και καμιά κουταλιά! Εξακολουθούμε να έχουμε άποψη για το τι μας αρέσει και τι όχι!
Αφήστε το παιδί να παίξει με το φαγητό και ας λερωθούν όλα τριγύρω σας (καταλαβαίνω είναι δύσκολα και εκνευριστικά, ειδικά όταν δουλεύεις κιόλας)!
Υπομονή κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα τρώει χωρίς τη δική σας βοήθεια και πιθανόν χωρίς τη δική σας παραίνεση, τώρα απλά απολαύστε το χάος που δημιουργεί και τις φατσούλες που κάνει!
Βάσω
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου